Kabanata walo!!!- lungkot Ko!

balik tayo sa aking nakaraan...

magtatapos na ang kabanata ko bilang 4th year high...
masaya dahil MASAYA!

nanjan na ang mga classmate ko na ngtatanungan kung san sila mag aaral...
kahit sa ibang section ganun din ang usapin...
kung saan saan sila mag eenroll?

samantalang ako....

tahimik lang...

wala man sa akin kahit mahiwalay ako sa mga kaibigan ko sa high school basta maka-pag college lang..

dahil panatag ang loob ko na may mapapasukan...

at dahil laging binagyayabang ng mama ko ang educational plan ko
ako din nagyabang...

tuwing may nagtatanong sa akin kung saan ako mag eenroll
laging sagot ko
"di ko pa alam eh...
pero mag co-college ako may educational plan ako eh"

taas noo kung sinasabi tulad ng payayabang ng magulang ko ang "educational plan ko"

Oo! maraming naingit kasi ako may educational plan, sila di nila alam kung saan huhugutin ang perang gagamitin nila para maka pag-enroll sila...

pero ng magbakasyon na at naghahanap na ng University na papasukan...
I-try to go in T.I.P
ok dahil tropa daw ni mama ung Dean sa T.I.P.
napadpad ako sa makati para maka pag exam..
naka-libre ako ng entrance exam at mga bayarin...

Ganda naman ng Resulta....
Nakapasa ako...

Ok... No problem sure ako sa T.I.P.

kaso ung Lintek!! na "Educational plan" ko

hindi nalakad ng mama ko...

ANg laki ng sama ng loob ko...
para akong nawalan ng karapatang mag aral..

Matalino naman ako, magaling din naman ako sa klase...
na 90% ko ang entrance exam ko...

pero bakit....???
bakit ko kailangan magpaiwan sa mga batch ko sa high school...

dahil nga sa subrang sama ng loob ko dahil di ako naka pag aral...
naglayas ako sa bahay...

naglakad ako ng naglakad...
lakad dito, lakad jan,
halos mabaliw ako...

habang naglalakad...
puro tanung sa Diyos ang nasa isipan ko...

BAKIT GANITO ANG BUHAY KO!?

lumuluha ako habang iniisip ko ang kapalarang dumating sa buhay ko...

at kahit na kumakalam ang tiyan...
dahil nga sa wala akong dalang pera khit mgakano lang...

tuloy ko pa rin ang paglalakad...
na parang "Gusto ko ng magpakamatay!"

So... dahil nga sa member ako ng Fraternity.. may nalapitan ako
Napadpad ako sa De Jesus st. Roosevelt...

yung brod ko dun...
may computer shop...

dahil nga sa subrang pagod sa paglalakad.. naka tulog ako sa computer shop..

then kwenento ko ang pangyayari sa buhay ko...
nagpa-inum sila...
nailabas ko ang sama ng loob ko..
at naintindihan din naman nila...

napagpasyahan nilang dun na lang ako sa kanila mag trabaho...
Ok naging Compter cafe crew ako...
Nice.. kumita ako ng pera...
nag self-study ako... ang mga guro ko ay ang mga computer sa shop...
may mga website na nagtuturo ng education...
pinag buti ko ang kaalaman ko sa computer...
hanggang sa may mga nakilala akong computer graduate na...
pumupuri sa kagalingan ko...
alam nilang mas marami akong alam kesa sa kanila...
at di nila tatalunin ang mga expiriences ko tungkol sa computer...
aminado naman talaga sila na may mga alam ako tungkol sa computer na di nila alam...
kaya ung iba... sa akin nag pa-tuitor..
Ok.. dagdag kita na naman...

dahil sa paniniwalang parehas lang ang kinikita ko sa mga kinikita ng mga College graduate...
Pinagpatuloy ko ang pag tratrabaho...

Oo maraming college graduate na walang job dito sa pilipinas...
pero ako...
Meron! kahit walang deploma...

ayos kumikita ako ng P500 a day...

saya...

Yun pala ang tendency nun... once na nakahawak ka na ng pera...
tatamarin ka ng mag aral...
kasi dahil na rin sa reason parehas lang at mas malaki ang kinikita ko sa mga college graduate...
pero mali ako...

di pala panghabang buhay ang job ko na yun...
nagkaroon ng emergency ang may ari ng shop.. at napilitan nya itong ibenta kahit na malakas itong kumita...

nalungkot ako...
dahil nging parte na rin ng buhay ko ang mga araw araw na customer ng shop na iyon...

kaya naghanap ako ulit ng job...

subrang hirap...
dahil wala akong deploma...

deploma talaga ang pinakamabilis na processo para makapag trabaho....
pero di ako nagpatalo...
dahil na rin sa subrang madiskarte ako...

nagpasikat ulit ako sa loob ng computer shop...
ayos... nakita nila ang kagalingan ko...
tanggap na naman ako...

ngayon isa na akong grafix artist...
at- tshirt designer... san ka pa...

hehehehe